Aşk? Eski bir yalan mı? 
Aşk sabırlıdır. Kıskanç, kibirli ve gurulu değildir. Aşk bencilik yada kabalık barındırmaz, tüm hataları affeder. Kin tutmaz, sadece umut eder... Aşk hiç bitmez...
Gerçekten de böyle midir aşk? Hiç bitmeyebilir mi? Galiba bazıları öyle oluyor.
O, benim gerçek anlamda ilk sevdiğimdi. İlk heyecanım, ilk öpüşmem, ilk büyük yalanım, ilk isyanım ve de ilk hayalkırıklığım oldu... Ama aşk bu... Fiziksel birliktelikten öte ruhsal bir olgu insanın kendi içinde yaşattığı, büyüttüğü ve zamanı gelince de öldürdüğü...
Unutmak zaman alacaktı, biliyorum. Bu kadar uzun sürmemeliydi, onun da farkındayım. Ama inan elimde değil. Duygu, mantığı yeniyor her zaman... Her neredeysen lütfen cevap ver telefonuma en azından iyi olduğunu öğrenebileyim, sesini duyabileyim. Hala seviyorum...
Aşk bazen hiç bitmez...
28.01.2006
love is patient, love is kind.
love is not jealous, it does not brag, and it is not proud.
love is not rude, is not selfish, and does not become angry easily.
love does not remember wrongs done against it.
love is not happy with evil, but is happy with truth.
love bears all things, believes all things,
hopes all things, endures all things.
love never fails...
Aşk sabırlıdır. Kıskanç, kibirli ve gurulu değildir. Aşk bencilik yada kabalık barındırmaz, tüm hataları affeder. Kin tutmaz, sadece umut eder... Aşk hiç bitmez...
Gerçekten de böyle midir aşk? Hiç bitmeyebilir mi? Galiba bazıları öyle oluyor.
O, benim gerçek anlamda ilk sevdiğimdi. İlk heyecanım, ilk öpüşmem, ilk büyük yalanım, ilk isyanım ve de ilk hayalkırıklığım oldu... Ama aşk bu... Fiziksel birliktelikten öte ruhsal bir olgu insanın kendi içinde yaşattığı, büyüttüğü ve zamanı gelince de öldürdüğü...
Unutmak zaman alacaktı, biliyorum. Bu kadar uzun sürmemeliydi, onun da farkındayım. Ama inan elimde değil. Duygu, mantığı yeniyor her zaman... Her neredeysen lütfen cevap ver telefonuma en azından iyi olduğunu öğrenebileyim, sesini duyabileyim. Hala seviyorum...
Aşk bazen hiç bitmez...
28.01.2006
Karlar düşer
Tam 3 gündür aralıksız kar yağıyor. Sınavlarım vardı hepsi ertelendi haftaya. Ben de öyle boş boş oturuyorum. Çok canım sıkılıyor. Bu tatil olduğundan hiç çalışasım da gelmiyor...
Mevsimler bazen geçmişi hatırlatıyor insana... Bugün Tahir'le yurda geldiğimiz ilk sene lapa lapa kar yağarken Beyazıt Meydanı'na gidişimiz geldi aklıma hep. Çok güzel günlerdi... Bir daha aynı şeyleri yaşar mıyım bunları bilemiyorum ama böyle havaların bana hep o günleri, o duyguyu hatırlatacağını biliyorum.
25.01.2006
İnsanlarla konuşmaktan büyük zevk alıyorum... Dertlerini dinleyip çözüm önerileri sunmaktan, sevinçlerini paylaşmaktan... Yalnız bazen de kimilerine çok değer verdiğimi düşünüyorum. Acaba verdiğim değeri hakediyorlar mı? Yada haketmek mi olmalı değer için gerekli olan? Bence ne olursa olsun insanları sevmek güzel şey... Her insan oturup bu dünyada kaç kişiye "dostum" diyebileceğini düşünmeli. Eğer cevabı "sıfır" ise boşa gitmiş demektir koskoca hayat. Neyse ki benim dostum var, dostlarım var... Hepsine çok teşekkürler...
Bugünlerde James Blunt'ı çok dinliyorum. Cry şarkısının sözleri çok güzel tıpkı diğerleri gibi:
25.01.2006
Tam 3 gündür aralıksız kar yağıyor. Sınavlarım vardı hepsi ertelendi haftaya. Ben de öyle boş boş oturuyorum. Çok canım sıkılıyor. Bu tatil olduğundan hiç çalışasım da gelmiyor...
Mevsimler bazen geçmişi hatırlatıyor insana... Bugün Tahir'le yurda geldiğimiz ilk sene lapa lapa kar yağarken Beyazıt Meydanı'na gidişimiz geldi aklıma hep. Çok güzel günlerdi... Bir daha aynı şeyleri yaşar mıyım bunları bilemiyorum ama böyle havaların bana hep o günleri, o duyguyu hatırlatacağını biliyorum.
25.01.2006
İnsanlarla konuşmaktan büyük zevk alıyorum... Dertlerini dinleyip çözüm önerileri sunmaktan, sevinçlerini paylaşmaktan... Yalnız bazen de kimilerine çok değer verdiğimi düşünüyorum. Acaba verdiğim değeri hakediyorlar mı? Yada haketmek mi olmalı değer için gerekli olan? Bence ne olursa olsun insanları sevmek güzel şey... Her insan oturup bu dünyada kaç kişiye "dostum" diyebileceğini düşünmeli. Eğer cevabı "sıfır" ise boşa gitmiş demektir koskoca hayat. Neyse ki benim dostum var, dostlarım var... Hepsine çok teşekkürler...
Bugünlerde James Blunt'ı çok dinliyorum. Cry şarkısının sözleri çok güzel tıpkı diğerleri gibi:
Come and sit with me, and cry on my shoulder,
I'm a friend.
And if you want to talk about it anymore,
Lie here on the floor and cry on my shoulder,
I'm a friend.
25.01.2006
Karşılık
Zor bir gündü bugün... Finallerden önce okuldaki son gün olduğundan her dakikam not aramakla ve fotokopicilerde geçti.
Akşam dönerken Taksim'e uğradım. Kardeşimin çok istediği ve gelirken getirmemi istediği parfümü aldım. Sonra otobüs durağında beklemeye başladım.
O sırada iki ayağını da kaybetmiş, ellerindeki takozlarla yürümeye çalışan bir adam gördüm. Hali çok kötüydü ama bundan şikayet eder gibi durmuyordu. Oysa ben bu halime rağmen herşeyden şikayetçiyim. Sonra bu abi bana kalemim olup olmadığını sordu. Bir telefon numarasını not edecekti sanırım. Ama otobüsüm her an gelebilirdi ve sırtımda okul çantam olmasına rağmen "yok" deyiverdim.
Evet, yalan söyledim... Belki küçük bir yalandı ama 1-2 dakikalık üzüntü yaşadım. Adam ise hala kalem soruyordu. Yanına tekrar gidip kalemi verseydim yalanım ortaya çıkacaktı. Sonra yanıma geldi ve daha önce hiç sormamış gibi "kaleminiz var mıydı?" dedi. "Tabi" dedim, ama otobüsüm gelmişti. "Sizde kalabilir" deyip otobüse bindim. Vicdanım rahatlamıştı... Küçücük, önemsiz bir olaydı ama insanı huzursuz etmeye yetiyor da artıyor bazen...
Tam durağıma gelmiş inecekken oturduğum yerde bir tam bilet gördüm. Alıp almamakta tereddüt ettim ama sonra aklıma geldi, akbilimde hiç kontör kalmamıştı ve yarın sabah erkenden sınavım vardı. Belki yarın aceleyle bilet almayı unutacak ve otobüse bindiğimde farkederek kaçıracaktım otobüsü. Bileti aldım ve cebime koydum.
Biliyorum, yukarıda bizi izleyen biri var. Teşekkürler...
05.01.2006
Zor bir gündü bugün... Finallerden önce okuldaki son gün olduğundan her dakikam not aramakla ve fotokopicilerde geçti.
Akşam dönerken Taksim'e uğradım. Kardeşimin çok istediği ve gelirken getirmemi istediği parfümü aldım. Sonra otobüs durağında beklemeye başladım.
O sırada iki ayağını da kaybetmiş, ellerindeki takozlarla yürümeye çalışan bir adam gördüm. Hali çok kötüydü ama bundan şikayet eder gibi durmuyordu. Oysa ben bu halime rağmen herşeyden şikayetçiyim. Sonra bu abi bana kalemim olup olmadığını sordu. Bir telefon numarasını not edecekti sanırım. Ama otobüsüm her an gelebilirdi ve sırtımda okul çantam olmasına rağmen "yok" deyiverdim.
Evet, yalan söyledim... Belki küçük bir yalandı ama 1-2 dakikalık üzüntü yaşadım. Adam ise hala kalem soruyordu. Yanına tekrar gidip kalemi verseydim yalanım ortaya çıkacaktı. Sonra yanıma geldi ve daha önce hiç sormamış gibi "kaleminiz var mıydı?" dedi. "Tabi" dedim, ama otobüsüm gelmişti. "Sizde kalabilir" deyip otobüse bindim. Vicdanım rahatlamıştı... Küçücük, önemsiz bir olaydı ama insanı huzursuz etmeye yetiyor da artıyor bazen...
Tam durağıma gelmiş inecekken oturduğum yerde bir tam bilet gördüm. Alıp almamakta tereddüt ettim ama sonra aklıma geldi, akbilimde hiç kontör kalmamıştı ve yarın sabah erkenden sınavım vardı. Belki yarın aceleyle bilet almayı unutacak ve otobüse bindiğimde farkederek kaçıracaktım otobüsü. Bileti aldım ve cebime koydum.
Biliyorum, yukarıda bizi izleyen biri var. Teşekkürler...
05.01.2006
